Klasztor

W 1877 r. hrabina Konstancja Stadnicka, właści­cielka dóbr w Białej Niżnej i Gródku, po spotka­niu z Matką Kolumbą wyraziła chęć podaro­wania dworku w Białej Niżnej Zgroma­dzeniu, a następnie dokonała zapisu swych dóbr na rzecz Zgromadzenia. Ofiarowane dobra objęły siostry dopiero po 14 latach, we wrześniu 1895 r., po śmierci jej krewnej, hr. Olimpii Stadnickiej. Na początku darowizna przyspa­rzała siostrom wiele trosk. Gospodarstwo było zniszczone, obciążone długami i zaległymi podatkami.

Objętą placówkę zatwierdził ks. bp Łobos z Tamowa. On też dał zezwolenie na przecho­wywanie Najświętszego Sakramentu w małej kapliczce. Dawny dworek przekształcony na klasztor poświęcono dnia 9 listopada 1895 r. Z wielkim trudem, ale systematycznie odbudowywano zniszczone budynki gospodarcze wraz z całym zapleczem. Równocześnie siostry podjęły się nauczania dzieci w małej wiejskiej szkółce i pomocy kapłanom w przygotowaniu dzieci do pierwszej komunii św. Otoczyły też opieką chorych, sieroty i rodziny wielodzietne. Prowadziły przyklasztorną apteczkę przyrządzając ziołowe mikstury, maści i krople.

Dnia 12 października 1904 r. kapelan sióstr, ks. Władysław Romański, poświęcił kamień węgielny pod budowę nowej szkoły, która jeszcze przed zimą została pokryta dachem. Poświęcenia wymurowanego budynku dokonał ks. Leon Tarsirski, w obecności starosty miasta Grybowa Bronisława Waydowicza oraz inspek­tora szkolnego, Włodzimierza Witaszyirskiego. W uroczystości licznie uczestniczyli okoliczni mieszkańcy i dzieci szkolne.

Wraz z wybuchem I wojny światowej sio­strom przybyły nowe obowiązki. W dzień i w nocy śpieszyły z pomocą rannym, masowo wywożonym pociągami ze stacji w Stróżach. W klaszto­rze siostry utworzyły szpital. Leczyły i opatry­wały rannych, dożywiały zagłodzonych żołnie­rzy. Po wyczerpaniu zapasów żywnościowych, siostry (s.Marta Dyrda) zwróciły się o pomoc do ludności bialskiej, która ofiarnie dzieliła też z głodnymi swój niedostatek. Po zakończeniu działań wojennych otwarto przy klasztorze Zakład Sierot Wojennych. Wznowiono również, przerwaną wcześniej, działalność oświatową. Ponadto organizowano dla dziewcząt kursy gospodarstwa domowego, zwłaszcza gotowania, kroju i szycia.

W roku 1925 nowicjat sióstr, ze względów zdrowotnych, przeniesiony został z domu macierzystego w Wielowsi do Białej Niżnej. Z upływem czasu koniecznością stało się powiększenie pomieszczeń dla nowicjatu. Dnia 30.04.1927 r. poświęcono kamień węgielny pod budowę nowej części domu. Budowa została ukończona w 1930 r.